Avonturen in Laos
Door: Corine
Blijf op de hoogte en volg Corine
01 Februari 2015 | Laos, Luang Prabang
We zitten inmiddels op de helft van onze reis! De tijd gaat heel erg snel, maar het missen van thuis begint ook wel af en toe op te spelen. Toch kan ik gelukkig met volle teugen genieten van alles wat ik meemaak :)
We zijn nu op onze laatste bestemming in Laos aangekomen, namelijk Luang Prabang. Het laatste verslag is alweer een tijdje geleden dus ik zal vanaf daar verder schrijven.
Na Don Det hebben we een nacht in Thakhek doorgebracht en vervolgens twee nachten in Vientiane. Thakhek vonden wij maar niks, een saaie stoffige stad. Je kon vanaf hier een grot bezoeken of een driedaagse tour op de motor doen, maar dat hebben wij overgeslagen vanwege tijd en andere keuzes. Vientiane was leuk voor 1,5 dag. We hoorden veel negatieve verhalen over Vientiane, o.a. dat het een saaie stad is die je beter maar kunt overslaan. Wij wilden het zelf ondervinden en zagen het als tussenstop voor naar Vang Vieng. Het is ons dus meegevallen. Er is een park, boulevard, nightmarket, genoeg leuke eettentjes en heerlijke bakkertjes. Verder is er qua activiteiten niet heel veel te doen. Wij zijn naar het COPE center geweest. Dit is een rehabilitatiecentrum en tevens museum over de Vietnamoorlog. Elk jaar vallen er nog nieuwe slachtoffers, al eindigde de oorlog zoveel jaar geleden. Er zitten in Laos helaas nog veel bommen in de grond. Er zijn mensen en kinderen die de bommen zoeken om geld te verdienen, soms ontploft er dan nog een. Het COPE centrum biedt protheses en steun aan slachtoffers, maar bijvoorbeeld ook verkeersslachtoffers. Erg indrukwekkend.
Na Vientiane zijn we doorgegaan naar Vang Vieng voor drie nachten. Deze stad staat bekent om het tuben en feesten. Niks voor ons, wij zijn daarom naar de andere kant van de rivier gegaan waar het veel rustiger is en met een mooi uitzicht over de bergen. We hebben mountainbikes gehuurd en een loop van 25 km gefietst. Oh, 25 km denk je, makkie! Helaas niet. De hele weg op een verschrikkelijke weg (nou ja de naam weg mag het niet eens hebben), is niet aangenaam voor het zitvlak. Het was een en al gehobbel door de keien en stenen. Ik dacht op een gegeven moment dat al mijn ingewanden eruit werden gedrild. Maaar, de omgeving was prachtig en dat maakte het zeker goed. Ook reden we door kleine dorpjes waar de kinderen naar ons zwaaiden en aankwamen rennen voor een handjeklap. De eerste stop was bij de bekende 'blue lagoon'. Een helder stukje water waar je kon zwemmen en een grot die je kon bezoeken. Toen we aankwamen fietsen dachten we al 'oh oh', veeel toeristen. Maar het werd nog erger, want die vele toeristen waren vooral Chinezen. Het leek wel Chinatown haha. Het was er erg gezellig (luidruchtig)! Lang zijn we er dus niet geweest. Snel weer door! Even later fietsten we langs een andere grot die pas sinds 2014 is ontdekt. Twee lieve Laotianen, man en vrouw, hadden deze op hun grond en onder beheer. Het leek ons wel wat en gaven het een bezoekje waard. We waren de enige en kregen een rondleiding door de grot. Erg mooi! En bijzonder omdat we alleen waren zonder veel toeristen om ons heen. Nog even een drankje gedronken en toen weer door. Halverwege kregen we trek en was het zoeken naar een plek om te eten. In een dorpje zagen we een bord met wat eten erop staan, dus daar zijn we maar gaan zitten. Gewoon bij een familie. De kippen en hanen liepen om ons heen te scharrelen. Na wat ei met rijst gegeten te hebben konden we de route weer vervolgen. We zijn toen zonder stops doorgefietst naar het eindpunt, want de pijn was groot en we waren het daarom ook wel zat.
Van Vang Vieng gingen we naar Luang Prabang. Deze route staat bekent als een heftige route. We hadden een boel nare verhalen gehoord; mensen die in de bus moesten overgeven door de bochten in de weg, een bus die bijna van de cliff donderde, bijna aanrijdingen, etc. Ik stapte daarom toch niet geheel gerustgesteld in. Uiteindelijk is het mij totaal meegevallen. Ik vond het de mooiste rit tot nu toe. Echt prachtig tussen de bergen, ik heb enorm genoten. We hadden ook een fijne en lieve chauffeur die rustig reed :)
In Luang Prabang zijn we een dag geweest en vanuit daar gingen we door naar twee dorpjes noordelijker, namelijk Nong Khiaw en Muang Ngoi Neua. Hier waren gelukkig nog niet al te veel toeristen. In Nong Khiaw hebben we de eerste dag een berg beklommen samen met Rob en Bas, een Nederlands stel die we tijdens de busrit hadden ontmoet. Halverwege de berg gaven Dide en Rob het op en besloten Bas en ik om verder te gaan. We moesten snel zijn om nog op tijd te zijn voor zonsondergang. Tijd voor pauze was er dus niet. Na 1,5 uur kwamen we helemaal uitgeput bij het viewpoint aan. Het uitzicht was werkelijk prachtig!
De volgende dag gingen we een tripje doen die bestond uit een boottocht naar twee dorpjes, een trekking door rijstvelden en vervolgens naar een waterval waar we de lunch nuttigden. Daarna terug lopen en kajakken naar Nong Khiaw. Ik ging samen met Bas in een kajak. Het begin ging goed, maar bij de eerste stroomversnelling en bocht kiepten we al om. Daar lagen we dan in het koude water. We hadden toen wel meteen door waar we op moesten letten. De kajak loopt namelijk snel vol met water en kan dit niet kwijt, je moet dus zorgen dat je het evenwicht bewaard. Na ons ging bijna iedereen achter elkaar koppie onder. Wij gelukkig niet meer!
Dide en ik gingen de volgende dag door naar Muang Ngoi Neua, nog rustiger dan Nong Khiaw. Dit plaatsje is alleen per boot bereikbaar. Er rijden ook geen auto's en er is sinds 1,5 jaar stroom. We hebben hier een trekking gemaakt naar een authentiek klein dorpje op 1,5 uur lopen. Prachtige wandeling! We werden vriendelijk ontvangen, mochten rondlopen en hebben er een hapje gegeten.
Zaterdag gingen we weer terug naar Luang Prabang. Dat was weer een rit op z'n Laotiaans. We konden 's morgens alleen met de lokale bus wisten we, maar dat het een open tuktuk achtig busje was hadden we nooit kunnen bedenken. Ruim 3,5 uur zaten we opgepropt achterin, met een rijstzak en kind op de grond. Op een gegeven moment begint alles pijn te doen en weet je geen houding meer te vinden. We kwamen dan ook na een lange rit gesloopt aan.
Deze dagen in Luang Prabang doen we het lekker rustig aan. Vanmorgen hebben we nog een wandeling gemaakt aan de andere kant van de Mekong, langs verschillende tempels. 'S avonds eten we op de markt een soort buffet voor €1,50 in een donker steegje met golfplaten als daken. De ratten zie je nog net niet op de grond lopen, de stroom valt soms uit en het is er stik benauwd, maar ach het is lekker en goedkoop en alle toeristen doen het. Stiekem zit ik te genieten op zulke momenten. Zo zie je maar na 9 weken reizen word je een compleet ander mens en doe je dingen die je van te voren nooit had kunnen bedenken!
Morgen ons paspoort bij de Vietnamese ambassade ophalen, want woensdagochtend vliegen we naar Hanoi, Vietnam! Ons volgende avontuur ;)
Dan horen jullie weer verder van mij. Liefs!
We zijn nu op onze laatste bestemming in Laos aangekomen, namelijk Luang Prabang. Het laatste verslag is alweer een tijdje geleden dus ik zal vanaf daar verder schrijven.
Na Don Det hebben we een nacht in Thakhek doorgebracht en vervolgens twee nachten in Vientiane. Thakhek vonden wij maar niks, een saaie stoffige stad. Je kon vanaf hier een grot bezoeken of een driedaagse tour op de motor doen, maar dat hebben wij overgeslagen vanwege tijd en andere keuzes. Vientiane was leuk voor 1,5 dag. We hoorden veel negatieve verhalen over Vientiane, o.a. dat het een saaie stad is die je beter maar kunt overslaan. Wij wilden het zelf ondervinden en zagen het als tussenstop voor naar Vang Vieng. Het is ons dus meegevallen. Er is een park, boulevard, nightmarket, genoeg leuke eettentjes en heerlijke bakkertjes. Verder is er qua activiteiten niet heel veel te doen. Wij zijn naar het COPE center geweest. Dit is een rehabilitatiecentrum en tevens museum over de Vietnamoorlog. Elk jaar vallen er nog nieuwe slachtoffers, al eindigde de oorlog zoveel jaar geleden. Er zitten in Laos helaas nog veel bommen in de grond. Er zijn mensen en kinderen die de bommen zoeken om geld te verdienen, soms ontploft er dan nog een. Het COPE centrum biedt protheses en steun aan slachtoffers, maar bijvoorbeeld ook verkeersslachtoffers. Erg indrukwekkend.
Na Vientiane zijn we doorgegaan naar Vang Vieng voor drie nachten. Deze stad staat bekent om het tuben en feesten. Niks voor ons, wij zijn daarom naar de andere kant van de rivier gegaan waar het veel rustiger is en met een mooi uitzicht over de bergen. We hebben mountainbikes gehuurd en een loop van 25 km gefietst. Oh, 25 km denk je, makkie! Helaas niet. De hele weg op een verschrikkelijke weg (nou ja de naam weg mag het niet eens hebben), is niet aangenaam voor het zitvlak. Het was een en al gehobbel door de keien en stenen. Ik dacht op een gegeven moment dat al mijn ingewanden eruit werden gedrild. Maaar, de omgeving was prachtig en dat maakte het zeker goed. Ook reden we door kleine dorpjes waar de kinderen naar ons zwaaiden en aankwamen rennen voor een handjeklap. De eerste stop was bij de bekende 'blue lagoon'. Een helder stukje water waar je kon zwemmen en een grot die je kon bezoeken. Toen we aankwamen fietsen dachten we al 'oh oh', veeel toeristen. Maar het werd nog erger, want die vele toeristen waren vooral Chinezen. Het leek wel Chinatown haha. Het was er erg gezellig (luidruchtig)! Lang zijn we er dus niet geweest. Snel weer door! Even later fietsten we langs een andere grot die pas sinds 2014 is ontdekt. Twee lieve Laotianen, man en vrouw, hadden deze op hun grond en onder beheer. Het leek ons wel wat en gaven het een bezoekje waard. We waren de enige en kregen een rondleiding door de grot. Erg mooi! En bijzonder omdat we alleen waren zonder veel toeristen om ons heen. Nog even een drankje gedronken en toen weer door. Halverwege kregen we trek en was het zoeken naar een plek om te eten. In een dorpje zagen we een bord met wat eten erop staan, dus daar zijn we maar gaan zitten. Gewoon bij een familie. De kippen en hanen liepen om ons heen te scharrelen. Na wat ei met rijst gegeten te hebben konden we de route weer vervolgen. We zijn toen zonder stops doorgefietst naar het eindpunt, want de pijn was groot en we waren het daarom ook wel zat.
Van Vang Vieng gingen we naar Luang Prabang. Deze route staat bekent als een heftige route. We hadden een boel nare verhalen gehoord; mensen die in de bus moesten overgeven door de bochten in de weg, een bus die bijna van de cliff donderde, bijna aanrijdingen, etc. Ik stapte daarom toch niet geheel gerustgesteld in. Uiteindelijk is het mij totaal meegevallen. Ik vond het de mooiste rit tot nu toe. Echt prachtig tussen de bergen, ik heb enorm genoten. We hadden ook een fijne en lieve chauffeur die rustig reed :)
In Luang Prabang zijn we een dag geweest en vanuit daar gingen we door naar twee dorpjes noordelijker, namelijk Nong Khiaw en Muang Ngoi Neua. Hier waren gelukkig nog niet al te veel toeristen. In Nong Khiaw hebben we de eerste dag een berg beklommen samen met Rob en Bas, een Nederlands stel die we tijdens de busrit hadden ontmoet. Halverwege de berg gaven Dide en Rob het op en besloten Bas en ik om verder te gaan. We moesten snel zijn om nog op tijd te zijn voor zonsondergang. Tijd voor pauze was er dus niet. Na 1,5 uur kwamen we helemaal uitgeput bij het viewpoint aan. Het uitzicht was werkelijk prachtig!
De volgende dag gingen we een tripje doen die bestond uit een boottocht naar twee dorpjes, een trekking door rijstvelden en vervolgens naar een waterval waar we de lunch nuttigden. Daarna terug lopen en kajakken naar Nong Khiaw. Ik ging samen met Bas in een kajak. Het begin ging goed, maar bij de eerste stroomversnelling en bocht kiepten we al om. Daar lagen we dan in het koude water. We hadden toen wel meteen door waar we op moesten letten. De kajak loopt namelijk snel vol met water en kan dit niet kwijt, je moet dus zorgen dat je het evenwicht bewaard. Na ons ging bijna iedereen achter elkaar koppie onder. Wij gelukkig niet meer!
Dide en ik gingen de volgende dag door naar Muang Ngoi Neua, nog rustiger dan Nong Khiaw. Dit plaatsje is alleen per boot bereikbaar. Er rijden ook geen auto's en er is sinds 1,5 jaar stroom. We hebben hier een trekking gemaakt naar een authentiek klein dorpje op 1,5 uur lopen. Prachtige wandeling! We werden vriendelijk ontvangen, mochten rondlopen en hebben er een hapje gegeten.
Zaterdag gingen we weer terug naar Luang Prabang. Dat was weer een rit op z'n Laotiaans. We konden 's morgens alleen met de lokale bus wisten we, maar dat het een open tuktuk achtig busje was hadden we nooit kunnen bedenken. Ruim 3,5 uur zaten we opgepropt achterin, met een rijstzak en kind op de grond. Op een gegeven moment begint alles pijn te doen en weet je geen houding meer te vinden. We kwamen dan ook na een lange rit gesloopt aan.
Deze dagen in Luang Prabang doen we het lekker rustig aan. Vanmorgen hebben we nog een wandeling gemaakt aan de andere kant van de Mekong, langs verschillende tempels. 'S avonds eten we op de markt een soort buffet voor €1,50 in een donker steegje met golfplaten als daken. De ratten zie je nog net niet op de grond lopen, de stroom valt soms uit en het is er stik benauwd, maar ach het is lekker en goedkoop en alle toeristen doen het. Stiekem zit ik te genieten op zulke momenten. Zo zie je maar na 9 weken reizen word je een compleet ander mens en doe je dingen die je van te voren nooit had kunnen bedenken!
Morgen ons paspoort bij de Vietnamese ambassade ophalen, want woensdagochtend vliegen we naar Hanoi, Vietnam! Ons volgende avontuur ;)
Dan horen jullie weer verder van mij. Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
